Yeşilköy'deki Hava Kuvvetleri Müzesi'nin sık sık önünden geçiyoruz. Demir "orada uçaklar var" diye merakla orayı gösterdiğinden ve biz de onunla birlikte bu müzeyi ziyaret ederek uçaklara bakmak istediğimizden birkaç hafta önce soğuk bir pazar günü müzeye gittik. İlk önce kapalı bölümde Türk havacılık tarihiyle ilgili sergileri gezdik. İlk uçma denemelerine, farklı uçaklara, tarihteki önemli pilotlara ve hava şehitlerine dair bilgiler edindik. Eski uçakları, uçak motorlarını ve füzeleri inceledik. Pilotların zamanla değişmiş olan üniformalarına, rozetlerine baktık. Önemli pilotların büstlerini gördük. Demir'i sessiz olmaya ikma etmek pek kolay olmadığından turumuzu kısa sürede tamamladık.
Daha sonra bahçedeki uçakları teker teker inceledi Demir. Bazılarının içine dışarıdan bakılabiliniyor. Merdivenleri birer birer üşenmeden tırmanıp bu fırsatı kaçırmadı. Uçakların içlerine de girmek istedi tabii ki. Şansımıza bahçedeki uçaklardan birinin içi kısa bir süreliğine ziyarete açılmıştı gittiğimiz gün. Can ve Demir onun içine girdiler. Ama uzun süre kapalı kaldığı için havasız olan uçaktan çabucak çıktılar. Ben çok üşüdüğüm ve uçakları tanıtan bilgi kartlarında sadece bilmediğim teknik bilgiler verilmiş olduğu için bir süre sonra gezmeyi bırakıp bir banka oturup Can ve Demir'in turlarını tamamlamalarını bekledim. Dışarıdan çok görkemli gözüken bu müzenin içinin beklediğim gibi çıkmamasına hayıflandım. Bir taraftan da "belki soğuğun etkisiyle böyle düşünüyorumdur; keşke daha güzel bir havada gelmiş olsaydık" diye düşündüm. Ama çıkışta Can'ın çocukken geldiği bu müzeyi hatırladığı kadarıyla değişmemiş ve yenilenmemiş olarak bulduğunu söylemesi hayal kırıklığımızın başka bir yansımasıydı. Neyse ki Demir güzel vakit geçirdi. Üşümesine rağmen meraklı gözlerle uçakları inceledi. Uçak maketleri ve modelleri satılan hediye dükkanından (ki bu dükkanda herhangi bir oyuncakçıda bulunabilecek maketler ve uçaklar vardı; Türk Hava Kuvvetleri'ne özgü hiçbir şey yoktu. Ben havacılık tarihi hakkında kitaplar, müzedeki uçakların resimlerinin basılmış olduğu çeşitli hediyelik eşyalar, çeşit çeşit uçaklar beklediğim için yine hayal kırıklığına uğradım) uçağını alıp mutlu bir şekilde sonlandırdı müze gezisini.
Daha sonra bahçedeki uçakları teker teker inceledi Demir. Bazılarının içine dışarıdan bakılabiliniyor. Merdivenleri birer birer üşenmeden tırmanıp bu fırsatı kaçırmadı. Uçakların içlerine de girmek istedi tabii ki. Şansımıza bahçedeki uçaklardan birinin içi kısa bir süreliğine ziyarete açılmıştı gittiğimiz gün. Can ve Demir onun içine girdiler. Ama uzun süre kapalı kaldığı için havasız olan uçaktan çabucak çıktılar. Ben çok üşüdüğüm ve uçakları tanıtan bilgi kartlarında sadece bilmediğim teknik bilgiler verilmiş olduğu için bir süre sonra gezmeyi bırakıp bir banka oturup Can ve Demir'in turlarını tamamlamalarını bekledim. Dışarıdan çok görkemli gözüken bu müzenin içinin beklediğim gibi çıkmamasına hayıflandım. Bir taraftan da "belki soğuğun etkisiyle böyle düşünüyorumdur; keşke daha güzel bir havada gelmiş olsaydık" diye düşündüm. Ama çıkışta Can'ın çocukken geldiği bu müzeyi hatırladığı kadarıyla değişmemiş ve yenilenmemiş olarak bulduğunu söylemesi hayal kırıklığımızın başka bir yansımasıydı. Neyse ki Demir güzel vakit geçirdi. Üşümesine rağmen meraklı gözlerle uçakları inceledi. Uçak maketleri ve modelleri satılan hediye dükkanından (ki bu dükkanda herhangi bir oyuncakçıda bulunabilecek maketler ve uçaklar vardı; Türk Hava Kuvvetleri'ne özgü hiçbir şey yoktu. Ben havacılık tarihi hakkında kitaplar, müzedeki uçakların resimlerinin basılmış olduğu çeşitli hediyelik eşyalar, çeşit çeşit uçaklar beklediğim için yine hayal kırıklığına uğradım) uçağını alıp mutlu bir şekilde sonlandırdı müze gezisini.
