Yılbaşı ağacımız

Çocukluğuma dair anılarımda yılbaşıların ayrı bir yeri var. Yılbaşı ağacımızı hatırlıyorum salonun bir köşesine babamla kurduğumuz. Işıl ışıl, üzerinde pamuktan karlar, altında peluş Noel Babam. Yılbaşı demek hep bir arada olmak demekti ve genelde Gül Teyze'min evine gitmek. Çok severdim hem teyzemi, hem de evini. Etiler'de bir tepe üstündeki bir apartmanın en üst katında, dubleks, Akmerkez manzaralı bir evdi. Her camından etrafa yukarıdan bakmaya bayılırdım. Evlerdeki çam ağaçlarını ve insanları seyrederdim. Hele bir de kar yağmışsa bembeyaz şehre bakmak çok hoşuma giderdi. Bir yılbaşında haminnem de gelmişti, ne mutlu olmuştum. Onunla ilk ve son yılbaşımdı herhalde. Gül Teyze'ye gitmediysek de bize gelirdi babaannemler, halam... Yenilir, içilir ve tabii tombala oynanırdı. Bir de ilkokul öğretmenimin bir yılbaşında tüm öğrencilerine üzerinde Noel Baba olan küçük bir bardak aldığını hatırlıyorum; uzun zaman saklamıştım onu. Sonra büyüdüm herhalde. Noel Babam yok oldu (bilmiyorum ona ne olduğunu). Kutlamalar azaldı. Ama yılbaşı ağacı görkemini hiç kaybetmedi benim için. Evlenince aldım büyük bir hevesle; bir iki yıl kurdum. Sonra üzüntüler girdi araya, kurmak canım istemedi birkaç sene.

Neyse ki bu sene Demir dışarıda renkli renkli, süslü yılbaşı ağaçlarını görünce evde de bir tane olsun istedi de hevesim geri geldi. Plastik olanlardan edindik bir tane. Eski süsleri bulabildim evde. Onlara birkaç tane yeni ekledik. Işıklarımız bozulmuştu, onları yeniledik. Ağacımızı salonun baş köşesine kurduk Demir'le birlikte. Süsledik bir güzel. O hangi süsün nereye asılacağını gösterdi; ben astım. O bazı süsleri kendine saklamak istedi; ben ağaç dopdolu rengarenk olsun diye hiçbir süsü feda etmek istemedim. Onun bir taneyi almasında anlaşarak diğerleriyle donattık ağacımızı. Işıklarını da taktık. Peluş Noel Baba çok aradım, ama bulamadım anılarımda kalan gibi bir tane. Bir banka oturmuş bize hediyeler getireceği günü bekleyen bir Noel Baba alıp koyduk ağacımızın altına. Süslerin arasından Noel Babalı müzik kutum çıktı, unutmuşum varlığını. Ama Demir sevmedi sesini, biz de ağacın altına koyduk sessizce. Şimdi akşamları açıyorum ışıklarını, seyrediyorum. Onun bize uğurlu geleceğini, 2015'in  güzel geçeceğini, Demir'le daha birçok yılbaşı ağacını birlikte süsleyeceğimizi ve onun bir sürü güzel yılbaşı anısı olacağını umarak....