Demir'in ilk tiyatro macerası

Geçtiğimiz pazar günü bizim için çok heyecanlı bir gündü. İki tiyatrosever olarak Can ile birlikte Demir'i tiyatroya götürecektik. Evde sürekli hayvanların veya tanıdığı insanların yerine geçip oyunlar oynadığı için tiyatro hoşuna gider diye düşünüyorduk. Ama bir taraftan da tiyatro süresince bir koltukta oturup oyunu sıkılmadan izleyebileceğinden emin olamıyorduk. Bir diğer olasılık da karanlıktan korkabilirdi. Bunları değerlendirip denemeye karar verdik. Demir'i götürebileceğimiz bir çocuk oyunu aramaya başladık. Çoğu çocuk oyunu için uygun olan yaş sınırı 3 veya 4 yaşından başlıyordu. Uzun aramalardan sonra 2+ bir çocuk oyunu bulabildik; hevesle biletlerimizi aldık. Perşembe gününden itibaren Demir'e pazar günü tiyatroya gideceğimizi,  tiyatroda neler yapıldığını anlatıp onu hazırladık. Pazar sabahı da kahvaltıdan sonra Akatlar Kültür Merkezi'nde "Kediler ve Köpekler Müzikali" adlı Tiyatro Mie'nin oyununu seyretmek için merakla yola çıktık. Oyun başlamadan Demir'le sahnedeki dekor hakkında sohbet ettik. O sütünü içerken biz de bu önemli günü fotograflarla belgeledik. Buraya kadar keyfimiz yerindeydi. Demir ilgiliydi. Ama oyunun başlayacağı anonsu yapılırken Demir "ben bu sesi sevmiyorum" dedi. Salon loşlaştırılıp müzik çalmaya ve sahnedeki ışıklar yanıp sönmeye başladığında ise ağlamaya başladı. Kucağıma aldım, sakinleştirmeye çalıştım, anlatmaya uğraştım, ama ne yazık ki işe yaramadı. Oyun başlayalı daha 10 dakika bile olmamıştı ki Demir'le beraber salonun dışındaydık. Biraz dolaştık, oturduk, etrafa baktık. Sonra salonun arkasında benim kucağımda tekrar denemek ister mi diye sorduğumuzda "olur" dediği için tekrar salona girdik, ama 2 dakika bile duramadan tekrar çıktık Demir istemeyince. Böylece ilk tiyatro maceramız hüsranla sonuçlandı. Hayal kırıklığımızı Demir'e belli etmemeye çalışsak da keyfimiz kaçtı. Akşam sohbet ederken tiyatroda neden korktuğunu sorduğumuzda karanlıktan korktuğunu söyledi. Biz de eğer tekrar gitmek isterse onu götürebileceğimizi anlatıp konuyu kapattık. Benim 'Demir tiyatroyu severse ne güzel haftasonlari ailece yapacak bir etkinliğimiz olur', 'sık sık tiyatroya gideriz', 'hem gittiğimiz oyunları da blogumda yazarım' gibi hayallerim de şimdilik rafa kalktı.